θανατόπνους

θανατόπνους, -ουν και -οος, -οον (Α)

αυτός που αποπνέει θάνατο, που αναδίδει την οσμή τού θανάτου («ὦ φθόνε,...θανατόπνοον ἄνθος»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θάνατος + -πνους (< πνοή), πρβλ. ά-πνους, ηδύ-πνους].